"Yeah, Write!" Novosibirsk

Yes. We zijn los! Op naar Tomsk, culturele studentenstad met fijne sfeer. Niek toetst het stadje in op de Garmin en verlaten Novosibirsk via een stoffig weggetje. Maar iets zit me niet lekker, mijn gevoel zegt dat dat we iets niet goed doen. Het is al eind middag en we moeten nog 4 uur rijden. Ondanks dat we in Nederlands vier uur later zouden gaan slapen voel ik aan dat we niet veel aan deze zaterdagavond zullen hebben. Ik leg het Niek uit en we maken rechtsomkeert naar een hostelletje in Novosibirsk. Niek had me al eerder laten weten dat de stad de laatste tijd veel te bieden heeft.

Huismoeder
Het hostelletje is niet makkelijk te vinden in de vriendelijke wijk met houten huisjes. Straatnamen staan in het Cyrillisch en veel huizen hebben geen huisnummer. Bestemmingen vallen in Rusland lastig te vinden: barretjes zijn slechts deuren in een muur met een trap naar een ondergrondse ruimte en winkels hebben vaak geen etalage. Hostels en reisbureaus zitten gewoon in een woning of ergens op een etage in een flat weggestopt.
Gelukkig heeft het hostel een parkeerplaats. De eerste indrukken van Rusland zijn een beetje Oost-Europees en daar hoor je niet zulke goeie verhalen over auto’s. Het hostel is een laag gebouw en is super netjes. De meeste hostels hier hebben een echte huismoeder die alles strak in de gaten houdt. Dat begint met je schoenen uittrekken waarna een of twee paspoorten van voor naar achter worden overgeschreven. We krijgen een vierpersoonskamer voor onszelf verlaten de boel gauw om de stad te verkennen. Als we vanuit het hostel naar de hoofdweg lopen valt de slechte luchtkwaliteit op waar Rob en Mirjam over klaagden. Gek genoeg rijden er in Rusland haast alleen moderne auto’s rond. Ik had een keur aan oude barrels uit Sovjettijd verwacht! Dit is voor mij de tweede eye-opener, na de generositeit die we van de Russen in het hotel ontvingen. De slechte luchtkwaliteit wijten we aan de vrachtwagens die grote rookpluimen uitstoten en het feit dat er door veel steden hoofdwegen door het centrum gaan. Ik vind het zelf eigenlijk niet erg. Smog doet me denken goeie tijden in Bangkok en Delhi.

Luxe
Novosibirsk is Ruslands derde stad en slechts een eeuw oud. Het heeft een enorm theater dat helaas gesloten is wegens verbouwing. We lopen er door een park naartoe. Het park zit vol studenten die muziek spelen en stukjes opvoeren. Stelletjes wisselen openlijk speeksel uit met hun smartphone naast zich op het bankje. Ik sta perplex. Dit beeld klopt van geen kanten. Waar zijn de alcoholisten en kale criminelen? Ik wil mijn geld terug. Bij het omlopen van het complex zet Niek nog even een gammele tram op de foto. De staat van het openbaar vervoer is diverser dan van auto’s. We hebben in splinternieuwe bussen gereden en trammetjes waar de regen via de TL-verlichting naar binnen liep. De stad is erg groot en we lopen er op los tot we eten krijgen. In de Lonely Planet valt ons oog op La Maison “The most sumptuous restaurant Novosibirsk has to offer”. Omdat de Roebel in waarde is gehalveerd kunnen we ons wat permitteren. La Maison zit in een prachtig hoekpand en bestaat uit twee restaurants. We worden door een uiterst beleefde gastheer ontvangen, type Jan Peter Balkenende. Helaas zit er niemand in het restaurant, het is helemaal leeg op zaterdagavond. Maar we hebben trek. Niek wilt bier, Gideon wodka. Maar welke. De ober raadt ons aan geen Russisch bier te bestellen want dat is niet lekker en waarschijnlijk ook niet duur genoeg. Dus kiezen we wat uit de wijnkelder. Het worden twee flessen Hefenweizen en 2 glazen Beluga wodka. De kaviaar laten we even staan. We zakken weg in de twee grootste stoelen die het restaurant te bieden heeft en het ontbreekt Niek alleen nog aan een Cubaanse sigaar. Omdat we op de laatste gang moeten wachten laten we ons rondleiden. Niek gaat even zitten op de plek waar Poetin een paar jaar geleden de Kazachse president sprak voor de openhaard. Na het dessert rekenen we met een glimlach € 45,- per persoon af.

In de nacht
We zetten de avond verder voort in de populaire cocktailbar Friends. De cocktails zijn niet echt Russisch te noemen in de zin van het alcoholpercentage. En we kunnen wel wat gebruiken want eigenlijk zijn we doodmoe (Niek weet welke foto daarbij hoort). De tweede cocktail gaat beter. Omdat Niek vorig jaar in Cuba was en ik in Panama hebben we een voorkeur voor bruine rum. De barman spreekt prima Engels en weet daar goed raad mee. Voor de grap zet ik Tinder eens aan en merk dat Europese mannen erg in trek zijn. Het was ons al opgevallen dat de Russinnen erg goed gekleed gaan en dat de mannen daar schril bij afsteken. Op de datingapp maken de dames het bont. Hele fotoshoots met jachten, auto’s en koalabeertjes komen voorbij. We laten de cocktails voor wat ze zijn en lopen op advies van de barman naar danstent Ciney Iney’s. Helaas waren de cocktails te slap om Niek overeind te houden en besluiten we naar huis te gaan. Hey, respons van Anastasia :). Ik vraag of ze uit is en ze blijkt met vriendinnen bij Ciney Iney’s te zijn. Welterusten, Niek. Het is nog maar 2.00 uur. Go for it! De danstent is erg leuk en Anastasia ook. Terwijl ik wat bestel wordt ik van veel kanten bekeken. Dat ontgaat mijn date ook niet en na drie slokjes besluiten de dames mij ergens anders naartoe te nemen. We duiken een vage Ubercab in zonder een idee te hebben waar naartoe. Het is niet erg. Anastasia zit met kort rokje op mijn schoot en de rest van de taxi ruikt naar de andere mooie vrouwen. Na 15 minuten stappen we zonder te hoeven betalen op een drukke parkeerplaats uit en ontmoeten daar de vrienden van de andere dames. Met twee andere taxi’s rijden we naar een club. Weer 15 minuten later komen we bij de lege club aan waar ik even met Anastasia dans op kinderlijke Eurodance. Er is geen zak aan en de rest besluit al gauw naar huis te gaan. Mooi moment om een rondje te geven denkt de Hollander. Wel informeer ik even wat de taxi naar huis me straks gaat kosten, ik heb geen idee waar ik me bevind. “We two minutes Ciney Iney’s” zegt Anastasia. Op haar telefoon laat ze zien dat we alleen de jongens zijn gaan ophalen en daarmee bijna een uur hebben verloren! De club blijft saai en mijn date spreekt geen Engels. Ik bestel nog een White Russian en dat was het dan. De man van haar overgebleven vriendin haalt ons in een oude Lada op en ik wordt netjes voor het hostel afgezet. Het felle ochtendlicht doet pijn aan mijn ogen. Anastasia geeft me een lief laf kusje op de mond en vraagt: “You write?”, ik antwoord met: “Yeah, write”.
De volgende dag slapen we tot 11 uur uit en ik voel me best fris. We doen onze eerste boodschappen voor het ontbijt en checken uit. Niek vraagt nog om een ondertekend registratieformulier van het hostel. Volgens de wet moeten buitenlanders kunnen aantonen waar ze de laatste 48 uur zijn geweest. En nu echt op naar Tomsk!