Eerste dag Thailand
Door: Gideon
Blijf op de hoogte en volg Backpack
21 Oktober 2004 | Thailand, Chiang Mai
Ok, ok, en dan nu het allereerste en officieele Bergie.waerbinjie.noe-bericht.
Het gaat prima met me. Ik heb al een boel mensen leren kennen (nog niemand in t bijzonder) en dat gaat eigenlijk best goed zo. Het begon al op London Heathrow waar ik vier uurtjes moest doorbrengen voor ik op het echte grote vliegtuig kon stappen. Ik struin wat rond in Taxfree-zone die eigenlijk net zo duur is als de gewone winkels en wordt aangesproken in een lekker ruikende Douglas achtige winkel. Daar heb ik even staan praten met een verkoopster die me haar emailadres geeft. Handig als ik nog in een keer daar ben.
Om 21.30 kon ik eindelijk boarden. Het vliegtuig is een Boeing 737, van British Airways dus en ik heb wederom een plaats aan het raam. Dat kon ik in amsterdam namelijk al aangeven.
Naast me zit een Engels stel dat ook een vakantie in Thailand gaat houden. Het grappige van de huidige toestellen is dat je op een monitor precies kan volgen hoe hard je vliegt, hoe hoog je bent en hoelang het duurt voordat je aankomt. De vlucht duurt in totaal elf uur, dus dat is goed door te komen.
Rond drie 's middags kom ik al aan in Bangkok. Het besef dat ik aan de andere kant van de wereld zit komt als we vliegen over bergen en rijstvelden. Het dringt tot me door dat ik een droom aan het verwezelijken ben maar een echte 'rush' door mijn lichaam blijft uit.
Na een aantal lange gangen en het ophalen van mij backpack kom ik bij de bussen in de open lucht. Jezus, wat een lucht zeg. Bangkok stinkt en dat hoort erbij. Op naar Khao San road, backpackershaven. De busrit duurt met de spits twee uur. Gelukkig hebben we airco die beschermt tegen de smog en de lekkere geurtjes uit alle eetstalletjes. Ik sterf namelijk van de honger. Aan het einde van de rit blijven eigenlijk alle backpackers over in de bus. Iedereen wordt een beetje onrustig of we wel stoppen maar niemand wilt dat laten merken. We zijn natuurlijk allemaal zo stoer en onafhankelijk.
In Khoa San road (Bangkok heeft 16 mln inwoners deze straat licht in het hartje) zie ik allerlei soorten verkopers. Ik loop een questhouse (hostel) binnen om de kamers te bekijken. How much? 300 Baht. Dat is is 6 euro voor een nacht. Hmm, dat kan beter. Eh, kunnen we niet onderhandelen? What about 150? 200 maybe? De kamer is best schoon. No, I cannot, is not mine. Ok, jammer dan. Gewoon even vriendelijk lachen en vrolijk verder (wel met die 20 kilo op mijn rug bij 33 graden).
Een straat verder kom ik bij Donna's. Hier is het een stuk rustiger en is het personeel vriendelijk. De kamer is echt brandschoon en zo ook de gedeelde douche/toilet. 200 Baht, prima.
Nadat ik mijn spullen gedropt heb klop ik op de bonnefooi aan bij de overburen. Er komt namelijk goede muziek die kant vandaan dus misschien is het gezellig. Knock, knock deur gaat open en ik zie drie fatsige mannen. Hello, I like your music, maybe you wonna go for a drink? No sorry, I have to work. Het zijn drie mannen uit Peru die armbanden uit leer maken. Best mooi dus ik ruil er een tegen een rondje bier in het questhouse.
Na dat biertje ga ik weer verder, het waren niet mijn types een beetje te ruig. Nog steeds heb ik honger dus probeer ik de eetstalletjes maar. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er van alles te koop is maar bij nader inzien komt het veel op hetzelfde neer. Dat geldt voor veel in Bangkok (later zal dat ook voor de rest van Thailand gelden). Zo zijn bijvoorbeeld ook alle taxi's en tuk-tuks hetzelfde.
Goed, na wat kleefrijst en een mager kippenpootje op een stokje loop ik richting een het verkeersplein waar ik nabij een concertpodium zag staan tijdens de rit. Hier aangekomen zingt een blanke rockartiest in het Thais voor een menigte die allemaal netjes op een kleedje op de grond zitten. Heel knus voor een metropool. Ik loop verder langs tuk-tuks. tuktuktuktuktuk, nou moet ik wel lachen maar ze krijgen niets.
Weer terug in het questhouse koop ik wat extra water. De eerste dag zit er op en die is goed bevallen. De volgende keer schrijf ik niet zo'n stuk maar dat is dan ook niet meer nodig. vanuit deze indruk gaan we verder.
Ik hoop dat bij jullie ook alles goed is. Hoorde dat het weer niet is om over naar Thailand te schrijven. Ik heb maar 1x regen gehad en dat was tijdens een jungletracking in het noorden van Thailand. Daarover straks meer, bekijk maar alvast de foto's.
Over en sluiten.
Het gaat prima met me. Ik heb al een boel mensen leren kennen (nog niemand in t bijzonder) en dat gaat eigenlijk best goed zo. Het begon al op London Heathrow waar ik vier uurtjes moest doorbrengen voor ik op het echte grote vliegtuig kon stappen. Ik struin wat rond in Taxfree-zone die eigenlijk net zo duur is als de gewone winkels en wordt aangesproken in een lekker ruikende Douglas achtige winkel. Daar heb ik even staan praten met een verkoopster die me haar emailadres geeft. Handig als ik nog in een keer daar ben.
Om 21.30 kon ik eindelijk boarden. Het vliegtuig is een Boeing 737, van British Airways dus en ik heb wederom een plaats aan het raam. Dat kon ik in amsterdam namelijk al aangeven.
Naast me zit een Engels stel dat ook een vakantie in Thailand gaat houden. Het grappige van de huidige toestellen is dat je op een monitor precies kan volgen hoe hard je vliegt, hoe hoog je bent en hoelang het duurt voordat je aankomt. De vlucht duurt in totaal elf uur, dus dat is goed door te komen.
Rond drie 's middags kom ik al aan in Bangkok. Het besef dat ik aan de andere kant van de wereld zit komt als we vliegen over bergen en rijstvelden. Het dringt tot me door dat ik een droom aan het verwezelijken ben maar een echte 'rush' door mijn lichaam blijft uit.
Na een aantal lange gangen en het ophalen van mij backpack kom ik bij de bussen in de open lucht. Jezus, wat een lucht zeg. Bangkok stinkt en dat hoort erbij. Op naar Khao San road, backpackershaven. De busrit duurt met de spits twee uur. Gelukkig hebben we airco die beschermt tegen de smog en de lekkere geurtjes uit alle eetstalletjes. Ik sterf namelijk van de honger. Aan het einde van de rit blijven eigenlijk alle backpackers over in de bus. Iedereen wordt een beetje onrustig of we wel stoppen maar niemand wilt dat laten merken. We zijn natuurlijk allemaal zo stoer en onafhankelijk.
In Khoa San road (Bangkok heeft 16 mln inwoners deze straat licht in het hartje) zie ik allerlei soorten verkopers. Ik loop een questhouse (hostel) binnen om de kamers te bekijken. How much? 300 Baht. Dat is is 6 euro voor een nacht. Hmm, dat kan beter. Eh, kunnen we niet onderhandelen? What about 150? 200 maybe? De kamer is best schoon. No, I cannot, is not mine. Ok, jammer dan. Gewoon even vriendelijk lachen en vrolijk verder (wel met die 20 kilo op mijn rug bij 33 graden).
Een straat verder kom ik bij Donna's. Hier is het een stuk rustiger en is het personeel vriendelijk. De kamer is echt brandschoon en zo ook de gedeelde douche/toilet. 200 Baht, prima.
Nadat ik mijn spullen gedropt heb klop ik op de bonnefooi aan bij de overburen. Er komt namelijk goede muziek die kant vandaan dus misschien is het gezellig. Knock, knock deur gaat open en ik zie drie fatsige mannen. Hello, I like your music, maybe you wonna go for a drink? No sorry, I have to work. Het zijn drie mannen uit Peru die armbanden uit leer maken. Best mooi dus ik ruil er een tegen een rondje bier in het questhouse.
Na dat biertje ga ik weer verder, het waren niet mijn types een beetje te ruig. Nog steeds heb ik honger dus probeer ik de eetstalletjes maar. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er van alles te koop is maar bij nader inzien komt het veel op hetzelfde neer. Dat geldt voor veel in Bangkok (later zal dat ook voor de rest van Thailand gelden). Zo zijn bijvoorbeeld ook alle taxi's en tuk-tuks hetzelfde.
Goed, na wat kleefrijst en een mager kippenpootje op een stokje loop ik richting een het verkeersplein waar ik nabij een concertpodium zag staan tijdens de rit. Hier aangekomen zingt een blanke rockartiest in het Thais voor een menigte die allemaal netjes op een kleedje op de grond zitten. Heel knus voor een metropool. Ik loop verder langs tuk-tuks. tuktuktuktuktuk, nou moet ik wel lachen maar ze krijgen niets.
Weer terug in het questhouse koop ik wat extra water. De eerste dag zit er op en die is goed bevallen. De volgende keer schrijf ik niet zo'n stuk maar dat is dan ook niet meer nodig. vanuit deze indruk gaan we verder.
Ik hoop dat bij jullie ook alles goed is. Hoorde dat het weer niet is om over naar Thailand te schrijven. Ik heb maar 1x regen gehad en dat was tijdens een jungletracking in het noorden van Thailand. Daarover straks meer, bekijk maar alvast de foto's.
Over en sluiten.
-
21 Oktober 2004 - 13:52
Drikje:
Fijn dat alles goed gaat. Mocht je een leuke, gekke, antieke bril of koker zien, kopen dan maar. Groeten, Drik. -
21 Oktober 2004 - 17:09
Theo:
lekker pleetje gied! -
21 Oktober 2004 - 18:34
Theo:
lekker pleetje gied! -
22 Oktober 2004 - 14:31
Ria Quist:
Lieve Gied
Wat een leuk verslag van jouw eerste dag in Thailand.En wat is het daar nog warm ,ben er gewoon jaloers op. Hier word het nu een beetje kouder. Toch een vreemd idee,jij aan het andere eind van de wereld.Ik ga je lekker volgen op mijn cp.Hier is alles goed.
Hartelijke groeten Bert, Ria Quist -
22 Oktober 2004 - 15:53
Nelleke:
Oow oow, hij is Europa nog niet uit en hij loopt al te sjansen... :-p Wat gaaf dat je al foto's hebt op je site! Het is duidelijk: het avontuur is begonnen! Hoop snel weer wat te horen. Groetjes! -
23 Oktober 2004 - 13:27
Sebas:
weer valt mee hier, gister nog op strand gelegen. foto's zien er te kick uit, krijg reiskriebels... -
24 Oktober 2004 - 13:41
Mams:
hoe kwam je in noord-thailand?
mams -
25 Oktober 2004 - 19:48
Wubbo:
Gideon is weg nu snel de grensen sluiten. Maar mooie watervallen. Trouwens oppassen met vogels pesten, schijnt ook voor mensen niet kicke te zijn die vogelpest. Tot de volgende mailing. -
26 Oktober 2004 - 15:19
`Guido:
Ziet er goed uit Gied, leuk verhaal. Waneer komt het volgende wear binjienoe bericht?
Foto's zijn ook leuk, neem er nog es ff een paar zou ik zeggen...
Groetjes.. -
05 November 2004 - 00:18
Guido:
He Gied, alles goed daar zo te zien, V-tech zit er nu ook he? moet je die niet ff een dagje laten overkomen om een THAITJE doormidden te breken?
Zag er behoorlijk pittig uit hoor, hopelijk heb je niet teveel petsen gehad.
Dus ga je zometeen die rivier af...kom je langs van die FULL MOONPARTY'S, veel pleasure alvast daarmee. Everything you want! Laat dat nieuws maar komen, echt lachhen hoor.succes ermee
Groeten....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
