Terug uit Laos

Ja, ik ben weer terug in Thailand. Gaat alles naar wens in Nederland?
Afgezien van het gebeuren in Brabant (moe, oe moe me noe, moe) hoop ik dat alles ok is.

Ik ben gisteren uit Laos teruggekomen. Ook mijn laatste week was aardig bewogen.
Eerst heb ik de bus van Chiang Mai naar de grensstad Chang Kong genomen (zes uur). De reis zelf was niet zo bijzonder maar ik had een leuk gezelschap. In het bijzonder waren dat Yugi, een losgeslagen Japanner, en Adeir met Dana. Alle vier zijn we op weg naar Laos.
Met Dana klikt het al gauw. Ze is een zeldzame Israelische blondine met erg mooie lange benen en rokershoestje.
's Avonds komen we aan in Chang Kong en worden we een overgehaald door een Questhouse-eigenaresse om met haar mee te gaan naar haar plaats. Het is een formidabel resort aan de rivier de Mekong helemaal van hardhout gebouwd. Er zijn weinig gasten dus het lokkertje was 80 Baht per nacht, dat is nog geen twee euro. Het resort is onwijs romantisch. Nou hebben we keuze genoeg maar Gideon peutert voor 100B een bungalow los. Het gebouwtje heeft een eigen veranda met uitzicht op de rivier met Laos aan de overkant, oja en rode satijnen gordijnen. Deze nacht beloofde wat te gaan worden en dat is waargemaakt.
De volgende morgen zijn we de visa voor Laos gaan halen. Dat is een teleurstelling want het kost de volle mep: 30 Dollar. Ook stempelt de beambte in Thailand mijn paspoort af (waarom weet ik nog steeds niet) en moet ik een kwartier bij hem zeuren om nog een nacht in Thailand te mogen slapen.
Het bleek de moeite waard want we zijn zijn s'avonds naar een Live-bar gegaan die gerunt wordt door een lady-boy. Ik noemde Het een lady-man want Het had schouders om als man jaloers op te zijn. In kleine rokjes staan meisjes op het podium vals te zingen. Wel heel leuk om te zien.
De volgende morgen heb ik van Dana een stel schitterende foto's op de veranda gemaakt bij opkomende zon.
Even later steken we de rivier over en spreken we af om in Vang Vieng de verjaardag van mij en Adeir te vieren. Hij is de achtste jarig, ik de negende. Ik zou op eigen houtje de Mekong afzakkan. Volgens mijn gids kan je met vrachtschepen en vissersboten afspraken maken en kan je voor een prikkie mee. Nou, ik heb een hele dag met rugtas en al gesjouwd en ben 1x een bootje tegengekomen en die jongens waren Thais en mochten niet verder Laos in.
Tegen het einde van de middag ben ik weer teruggegaan naar de commerciele speedboten en heb ik zitten pilsen met de chauffeurs. Gelukkig woont er een in Pak Tha en kan ik voor 100B mee. Ben ik toch nog iets verder gekomen die dag.
Maar het is de 100B waard. Een speedboot in laos is een lange, gestroomlijnde sloep voor max 8 personen en aangedreven door een Toyota-automoter. Als de herrie begonnen is scheur je met ongeveer 55 km per uur over het water. Er zijn mensen die er niet in durven, ik heb heb het natuurlijk uitgegild van alle gekheid. Het is oorverdovend en gaat keihard, zeker met als je met z'n drietjes bent.
Ik heb een filmpje gemaakt en zoek nog naar mogelijkheden om die online beschikbaar te maken.
Dat heb ik trouwens nog niet verteld: ik heb eindelijk een digitaaltje. Het is een Canon Powershot A75 en werkt erg goed. Ik heb er E210,- voor moeten betalen in Chiang Mai en dat is 30 euro duurder dan in Nederland. Ik heb wel het geheugenkaartje kunnen afprijzen: 50 euro voor 1 gigabyte.
De foto's worden dus vanaf nu echt mooi.
Het was wel grappig want eenmaal in Pak Tha aangekomen was er een projectmedewerker waar ik mee optrok. Het dorp was zo primitief dat om tien uur de stroomgenerator uitging en het pikkedonker werd. Hij wilde mijn foto's hebben omdat hij er ook op stond. Ik weet zeker dat het hem om de blondine ging, maar goed, ik wilde mijn opnames wel eens op de PC zien. Hij heeft een vrij nieuwe laptop. Zitten we daar om half elf, in the middle of nowhere met state of the art equipment onder kaarslicht een verbinding tot stand te brengen. Hilarisch.

De speedboot en de foto's waren lichpuntjes die dag. Eerst heb ik namelijk in Pak Tha echt 20 minuten to the bone moeten afdingen op een kamer. Ze vroegen 120B voor een rattehuis bij 50 moest ik echt kiezen tussen buiten slapen of betalen. Ik betalen.
Werd ik om twee s'nachts uur wakker, duizelig, zwetend, en misselijk. De WC haalde ik maar het ging niet. Al gauw merkte ik (tot enige opluchting )dat ik geen slecht voedsel gegegeten had maar dat er een knoop in mijn buik zat. Constipatie heet dat geloof ik. Ik heb vreselijke maagkrampen moeten verwerken.
Nadien ben ik lekker gaan slapen. Ik kwam er achter dat ik minstens vijf dagen geen grote boodschapen meer gedaan had. Ik hou het nu in de gaten.
De volgende dag ben ik in de morgen naar Pakbeng gegaan. Ik heb weer een akkoord met een speedbootschauffeur. Ja, ik zit met al dat onderhandelen lekker tussen de locals. Al is het niet omdat je engelengeduld moet hebben en soms mee 'moet' eten.
In Pakbeng heb ik geen aansluiting kunnen vinden dus moet ik een dag wachten. Daar heb heb ik besloten om het mezelf minder moeilijk te maken. In Laos zijn de prijzen hoger dan in Thailand en je krijgt er minder voor terug. Alledrie de dagen heb ik geprobeerd de prijs naar acceptabel niveau te laten zakken maar de dat lukt gewoon niet of kost gewoon te veel moeite.
Sommige mensen weten hier geen geld te maken. Voorbeeld: twee bakbananen op de markt kosten 1000 Kip en ik stel voor om er vijf voor 2000 Kip te nemen. Dan zegt de marktkoopvrouw nee, nog een keer nee en loop ik weg met twee bananen.
Dan er zijn er mensen langs de rivier die wel geld kunnen maken maar die zetten je rijkelijk af. Een keer heb ik mijn middelvinger opgestoken naar zo'n trut dat deed haar weining, voor haar ben ik slechts een melkkoe.
Vandaar dat ik de sitiuatie maar geaccepteerd heb voor wat het is en ga ik zsm weg uit Laos.
De volgende morgen neem ik de gewone slowboot naar Luang Prabang en betaal ik net als iedereen te veel, niet meer druk maken. In de stad worden de prijzen al iets beter. 's Avonds ga ik met wat locals naar een karaokebar en zing ik heel monotoon 'The Final Countdown'.
Ook in Luang Prabang wordt ik gewekt door hanegekraai en dat zal nog even aanhouden totdat ik in de hoofdstad Vientiane ben. In de middag weet ik een local bus te pakken naar Vang Vieng. Ik zal dan misschien Dana en Adeir een dag eerder treffen (de 7e) zodat ik eerder weer met plezier maken kan beginnen.
De busreis is helemaal te gek. Het is niet druk zodat ik alle ruimte heb. Ook de tussenstops vallen mee. We passeren bergdorpjes die langs de goed geasfalteerde weg liggen. Het bergachtig landschap is prachtig en het wordt nog mooier wanneer na een regenbui de zon doorbreekt. Het is een beetje mistig en mystiek zelfs.
Af en toe maak ik even een praatje in de bus met de twee verliefde vriendinnen. Het stel bestaat uit een echte pot uit Engeland en een iel Thais vrouwtje van mijn leeftijd. De dikke ligt half te slapen als de dunne haar in haar oog slaat, waarop de dikke reageerd: "You bastard! You hit my f*ck*n eye, you bastard" (hahaha).
Na aankomst nemen we samen een Tuk-Tuk naar het centrum voor een Questhouse. Na wat spullen weggelegd te hebben en te zijn opgefrist ga ik het dorpje verkennen. Het centrumpje bestaat slechts uit vier wegen waaraan allerlei restaurantjes liggen en cafe's. De restaurantjes zijn een soort lounge-tenten waar je op een verhoging kunt liggen of zitten terwijl je naar een DVD van je keuze kijkt. Er zijn speciale menukaarten waar je een 'special pizza' of 'special fruiteshake' kunt bestellen. Dat betekent dat er of paddo's (hallucinerend) of wiet in zit. Lekkere vage bedoeling dus. Ook is er, als je de juiste mensen kent, opium te krijgen. Eigenlijk heb ik alleen een jointje gerookt.
Dana ontmoette ik die avond bij toeval in mijn Questhouse en dat was fijn. We zijn naar de Sunsetbar gegaan voor de verjaardag van Adeir.
Dit is echt een waanzinnig oord. Aan de oever van de rivier zijn vier bamboebarretjes geopend. Het is een ruim terrein met overal open bungalows waar kaarsen branden, kampvuren met matten waar je op kunt zitten en steigers in het water met ligstoelen. Alles rotan, bamboe lantaarns, neon en fakkels. Heel romantisch en mysterieus.
Aan de bar kan je je eigen muziek aanvragen en bestel je een platsic emmertje gevuld met Lao whisky, cola en ijs plus voldoende rietjes vor jou en je gezelschap.
Als je rond het kampvuur zit en het wordt laat krijg je van de barman dekens en een kussentje. Hij houdt het vuur brandende. Wordt je wakker zonder bier, dan wek je die barman en hij brengt je met een glimlach je flesje. Geweldig.
Iedere avond ben ik met de in Vang Vieng verzamelde groep Israeliers naar de bar gegaan. Deze jongelui gaan na de militaire dienst op vakantie. De meesten hebben gevochten en daarom zijn ze op het eerste gezicht wat minder toegankelijk. Ik heb ze leren kennen en dan was erg interessant. Ze zijn westers en het is goed om de zaken eens niet via het nieuws te horen.
Afgezien de moeilijkheden met mevrouw waren de dagen ontspannend. Ik ben er vijf dagen gebleven en daarna heb je het echt gezien.
Op naar de hoofdstad dus. Vier uur in de minivan en we zien de Mekong weer. Het is er warm en er staat een Aziatsche bijeenkomst op de agenda. In heel Vientiane luidt de avondklok twaalf uur en er is overal politie.
De volgende dag huur ik voor vijf Dollar een scooter. Dat was leuk. Het verkeer is rustig en je kunt zonder helm lekker scheuren. In een dag zo'n beetje de stad bekeken en dat was erg mooi. Er zijn veel tempels, nog mooier en groter dan in Thailand. Ik ben er eentje binnengegaan en daar trof ik een soort gids. Hij heeft me in alle rust een stuk van de geschiedenis van het Boedhisme verteld. Na hem bedankt te hebben ben ik bij Wat x aangekomen (ik weet even de naam niet meer). Een Wat is geen tempel maar beslaat het hele terrein waar monniken leven, inclusief scholen en ziekenhuis. De plaats die ik bezocht heb was een Wat met een 40m hoge reliek in het midden, helemaal in het goud. Daaromheen staan een aantal nog hogere tempels. Onvoorstelbaar mooi waarin moderne architektuur met traditie verenigd is.

Einde Laos. Als ik het over zou doen pakte ik Vang Vieng (als je in de twintig bent) en Vientiane, daaromheen heb je genoeg kans om nog het echte Laos te zien. En vergeet de speedboot niet.
Gisteren 13 november ben ik de grens overgestoken (bij Friendship bridge) en heb ik in Nong Kai de nachttrein naar Bangkok gepakt. Vanmorgen aangekomen ben ik voor 2140 B (E40,- incl tax) naar het zuiden van Thailand gevlogen. Ik zit nu in Phuket stad, het meest toeristische gedeelte van Thailand.
In het vooruitschiet ligt het paradijs op aarde: de eilanden. Tijd om jullie eens echt jaloers te gaan maken (zeker nu het kouder wordt in kikkerland), dit was nog maar kinderspel!


Groeten,
Gideon

De plaatjes zal ik zo snel mogelijk uploaden. Ik ga nu slapen, de oude dame van het internetcafe loopt al twee uur in haar T-shirtje alles opnieuw te verplaatsen.


____________________________________________
Ok, officieel: de farmer woont in Den Haag.

Ome Michael, gefeliciteerd met je broer.

Monica, succes met de studie, hoop dat je snel weer kunt typen.

Opa, gaat alles goed? Hoorde dat u met plezier leest, dat doet me goed.

T. Henny en Suus, de groeten terug.

Kus