Week 2 en 3 Jordanië: Aqaba, Dana, Karak en Amman

De tijd is voorbij gevlogen. Vanuit Sharm zijn Marjolein en ik met een stop van 1 nacht in Dahab naar de grens met Israel gereisd. Vervolgens zijn we met een bus en taxi naar de Jordaanse grens gereden. Ondertussen hebben we met andere reizigers (waaronder Rebecca uit Dahab) een groep van acht gevormd zodat we in Jordanië twee taxi’s konden delen. Het was een pittige dag en het onderhandelen met z’n achten was geen goed plan maar we hebben een redelijke taxiprijs gekregen. Initieel hadden Marjolein en ik het plan in Aqaba een auto te huren maar het leek ons leuk met de groep naar Petra te reizen. We zijn met z’n allen in de dorm bij Valentine’s Inn ingecheckt. Dat kostte 3 Jordaanse dinar (ong. 3 euro) per nacht maar dat hebben we wel met een slechte nachtrust moeten bekopen door flinterdunne matrassen, snurkende Japanners en een kamertemperatuur net boven het vriespunt. De volgende dag hebben we flink Petra bekeken en dit valt het beste met de mooie foto’s te beschrijven. De toegangsprijs is net als andere wereldwonderen (zoals de Taj Mahal en Ankor Wat) erg hoog € 50,-. Tsja, als het € 75,- was hadden we het net zo goed gedaan. Na een weer een heerlijk Bedouiens buffet in het markante hostel zijn we op tijd gaan knorren. De volgende dag hebben we met Cathryn een chauffeur met wagen geregeld die ons via de mooie King’s Highway naar de Dode Zee heeft gereden. We hebben erg genoten van het verblijf in de Valentine’s Inn.
Vanmorgen zijn we met zijn we met nog 9 anderen om 6.00 uur door Nicole gewekt in een Bedouinentent in de woestijn van Wadi Rum (waar scenes uit Lawrence Of Arabia zijn opgenomen, voor Indiana Jones moet je in Petra zijn). Nadat we met de groep naar de opkomende zon hebben gekeken zijn we in de tent aan het ontbijt gegaan. De tent is van binnen helemaaal met kleurige doeken bekleed en er brand een felle gaslamp die ook wat warmte geeft. Het is 8 graden. Sinds 4 dagen Jordanië draag ik dezelfde trui en broek en vannacht ben ik er ook maar gaan slapen. Het ontbijt smaakt goed (naast standaard beleg en plat brood is er olijfolie, gemalen oregano met sesamzaad en een warm prakkie met bonen). Achteraf is Wadi Rum is het mooiste dat ik in Jordanië gezien heb. Het was onwerkelijk om met de 4x4 door de valleien van de woestijn te rijden. De enorme rotsformaties behoren tot de mooiste die ik ken, soms ene keer gelaagd, dan weer gesmolten alsof ze vloeibaar zijn. Met de ondergaande zon is het net een maanlandschap. Straks neem ik afscheid van Marjolein en Cathryn. Cathryn is een bijzonder meisje (thans niets voor mij) en we mogen haar erg graag. Ze is 23, komt uit London, spreekt onberispelijk Engels en waarschijnlijk is ze beschermd opgegroeid want ze komt nog fris en groen over. Aan de andere kant heeft ze al heel wat zelfstandig afgereisd. Ze vraagt iedereen of ze haar wilt fotograferen omdat Jordanië zoveel Facebook-profielfoto-potentieel heeft. Deze vragen verdeelt ze netjes over de groep en voor echt mooie foto’s vraagt ze mij ;-).
Helaas moeten Marjolein en ik vanmorgen al afscheid nemen. Voordat ze weer naar huis moet wilt ze eerst nog even chillen in het warme Aqaba en Dahab en ik geef haar groot gelijk. Marjolein, Cathryn en een paar anderen lopen vanmorgen door de vallei terug naar het dorp waar ze slapen en van waaruit ze de volgende dag naar Aqaba reizen. Gregory, Bernd en ik zijn vanmorgen al naar Aqaba gereisd. Voordat ik verder noordwaarts trek wil ik eerst in Aqaba een Lonely Planet kopen (tot nu toe leende ik die van Marjolein). Ik lees graag de achtergronden en heb geen zin om beginnersfouten te maken die in de LP staan beschreven. Greg en Bernd ben ik al gauw kwijtgeraakt bij het zoeken naar een hotelletje voor vannacht. Dat viel niet mee zonder Lonely Planet dus ben ik in de stad achter een pc in een internetcafé geschoven. Hier heb ik iedereen teruggeschreven die zich aan mijn Viagra-spam hebben ‘gestoord’ (sorry Leon, ik twijfel niet aan je kwaliteiten). 2x Heb ik het wachtwoord van mijn gehackte Hotmail-account gewijzigd. Als het probleem aanhoudt moet ik na 10 jaar serieus een emailadres nemen. Scheisse! Bon, ik ben bij Al Amer ingecheckt en slipper lekker het strand van Aqaba op. Een paar toeristen verder alleen Jordaniërs. Omdat het strand niet echt mooi is besluit ik het koffie te drinken want dat is ook al dagen geleden. Terwijl ik in mijn nieuwe LP lees begint het tot me door te dringen dat ik nu helemaal mijn eigen gang kan gaan. Nicole wilt ook noordwaarts trekken en misschien kunnen we dat samen doen. Hopelijk tref ik haar hier morgen met mijn vuile was die ik in Wadi Rum ben vergeten. Dat is niet het minste dat ik ben vergeten en daar komt het… donderdag kreeg ik een mailtje van Zeinia dat ik mijn sweater in Dahab had laten liggen. Niks aan de hand, vrijdag werd ik bij de douches van de Dode Zee teruggeroepen voor mijn camera. Nog steeds gaat er geen bellletje rinkelen. Totdat ik vanmorgen door de knul van het internetcafe werd aangehouden. Of ik mijn andere sweater nog wilde. Aangekomen bij het internetcafé bleek daar ook nog mijn camera en paspoort te liggen. Hahaha! Zit hier te bulderen van het lachen in mijn hotelkamertje. Ik voelde me een gedrogeerde zigeunerjunk (ja Wubbo, ik weet het, als mijn hoofd niet vast zat, zag ik er een stuk beter uit). Het voelt trouwens erg goed om weer in een hotel te zitten. Marjolein en ik hebben behoorlijk wat moeten afzien de afgelopen dagen. Vooral omdat het in Jordanië ’s avonds flink afkoelt rond deze tijd. Met uitzicht op de zon die langzaam in de Golf van Aqaba zakt zit ik hier heerlijk mijn verhaaltje te tikken. Op de achtergrond speelt een Cd-tje van Ben Harper (thanks Jelle) en begint ook de moskee te jengelen voor het avondgebed. Ik heb trouwens nog steeds geen foto van een weerplek op het voorhoofd van een moslim dat je hier zo veel ziet. Vandaag zag ik een man met zelfs een deuk in zijn voorhoofd. Misschien is zijn vloer ongelijk. Maak er maar grapjes over. Ondertussen hebben Marjolein en ik heel goed in de gaten gehad hoe diep er naar de Koran wordt geleefd. Alle vooroordelen kloppen maar wat ook klopt is hoe verschrikkelijk behulpzaam en gastvrij de mensen hier zijn. Ook naar elkaar toe, ik vind dat er echt een warme, broederlijke sfeer hangt. Terwijl er haast alleen mannen op straat zijn. Dit merkte ik ook in Egypte, ik denk wel dat het met het geloof te maken heeft en het lijkt me erg boeiend om een keer mee te gaan bidden in de moskee (nothing to worry about, though). Wel hebben we alleen mannen over de islam gesproken. De keerzijde van de medaille zal ik ook nog zeker proberen te onderzoeken maar ik ben bang bang dat het moeilijk wordt een vrouw apart te spreken omdat die niet zonder kerel naar buiten mogen. Nu eerst douchen, foto’s op het HP-tje safen en dan de stad in. Es kijken hoe het nachtleven erin Aqaba eruit ziet.
Zondagmorgen. Het nachtleven heeft hier weinig te bieden, er wordt nogal veel gematigd (en aan matigen hebben we een broertje dood, of niet, Martin). Wel ben ik een gezellig pleintje opgelopen waar de mannen zaten te waterpijpen. Hier wat mooie foto’s geschoten maar nog niet deelgenomen aan het saai ogende publiek. In plaats daarvan heb 2 halve litertjes Amstel gescoord (ze verkopen hier vnl. Heineken en Amstel#trots) en ben ik in bed een filmpje op de HP gaan kijken. Een paar dagen later kom ik erachter dat ik de oordopjes en MP3-speler in dit hotel heb laten liggen. Gelukkig dat ik de manager op FB heb toegevoegd en het gevonden heeft. Komt er nog iemand in Aqaba binnenkort?
Na Aqaba ben ik naar Karak gereisd, een goeie prijs in een mooi hotel naast het kasteel afgedongen en het kasteel bekeken. Daarna met 2 Belgische meiden en een broer en zus uit Engeland in Dana National Parc gehiked en naar de hoofdstad Amman gereisd. Even later kom ik in het hotel 2 Canadese kerels uit Dana tegen. Ik ben precies op tijd uit de vallei weggegaan want ze hebben 2 dagen in de sneeuw en het ijs vastgezeten. In Amman heb ik alleen Jerash (goed bewaard gebleven ruïnies van een Romeinse stad) bezocht. Hier heb ik goed de tijd genomen om zaken in NL te regelen Israel en de Westbank voor te breiden. Zo heb ik gewerkt aan mijn cv, wat vacatures gebrowsed en mijn huisje op airbnb.com te huur gezet. Een paar dagen later krijgen Pieter en ik een aanvraag van een Frans stel dat 3 nachten op de NHK wil logeren. Ik heb Pieter gevraagd om het huis in orde te maken en de gasten te ontvangen. In ruil voor een deel van de opbrengsten (thanks, Pieter). Morgen, 23-feb, trekken ze in. Als ik ergens nog tijd vind schrijf ik een uitgebreider verslag over Jordanië.
2 Maart. De laatste hand aan dit verslag leg ik in Tel Aviv, Israel. Maandag vertrek ik naar Haifa om vanaf daar verder noordwaarts te trekken of ik begin in het noorden (Mt. Hermon) om van daaruit naar het warmere zuiden af te zakken. Het hangt een beetje af van de slaapplaatsen die ik via Couchsurfen kan vinden. Anyway, ik heb nog geen plannen om terug te komen. Terwijl ik het noorden verken zoek ik naar een vaste basis van waaruit in naar NL kan solliciteren. Misschien dat het letterlijk een basis wordt omdat je als vrijwilliger bij het Isr. leger kan werken (allerlei klussen, niet knokken). Dat lijkt me interessanter dan geitenmelken in een Kibbutz. Over Israel kan ik alvast verklappen dat het een beetje wennen was om weer in een ontwikkeld land te zijn. Omdat het zoveel op thuis lijkt wil je je als thuis gedragen maar dat kan niet. Raar gevoel. Zo riep ik een keer hard ‘Jezus’ in een bus vol ultra-orthodoxejoden in Jeruzalem. Daar schrok ik even van maar ze geloven toch niet in het nieuwe Testament :-).

Groeten!
BPB

PS: een aantal van jullie heb ik aan de mailinglist toegevoegd. Als je geen updates meer wilt ontvangen kan je je hier afmelden of mij een mailtje sturen.
PPS: alle foto’s bij dit verslag staan inmiddels op Facebook!